Zafer AYAZ yazdı : “YALNIZ”

Kızıl günün şafağın da uyandığında yalnızlığına

Ellerinde kimsesizliğin hediyeleri

Kalbin pişmanlıklar mezarlığında solarken

Senin olmadığın anıların zihnine batarken

Ve en büyük gücü sayısız olmakken düşmanın

Nereye sığınır insanlığın

 

Demir kubbenin altında yarattığın yalancı ilahın

Kurtarır mı sanırsın masumluğa bürünmüş göz yaşların

Kadim duvarların…Efsanelerin… İnançların

Paylaşamadığın güneşle dövülmüş toprağın

Kurtarır mı sanırsın senden doğan sağır ozanların

 

 

Kardeş yetmezliği çeken ruhun

Bakarken boş bakışlar kalabalığına

Zincirlenmişken kader denilen azaba

Kimden medet umarsın

Ellerinin kanı ruhlarına bulaşanlardan mı

Amansız çöller kadar bomboş ruhları olanlardan mı

Yoksa kendin gibi her şey de yalnız olandan mı

 

Zafer AYAZ