BEDENİMİ KAYBETTİM: Kaybettiklerimiz ve bulduklarımız üzerine sinematografik manifesto

Kaderin dengesinde kim suçluydu.. ?
Ne gözleri olmayan bir el güvercine karşı suçluydu..
Ne de aklı bir karış havada ki gamsız sinek..
Çocukluğunu da öldüremeyeceğine göre..
Biraz yükseklerde soluklanalım..

Fransız yapımı 77 dakikalık yetişkin animasyonu…. Gerek sinematografik yapısı, gerekse de kendine hayran bırakan müzikleriyle 72. Cannes Film Festivali Eleştirmenler Haftası seçkisinde ödüle( bu ödülü kazanan ilk animasyon) layık görülmesi tesadüf değil. Filmin yönetmen koltuğunda, ilk uzun metraj animasyon deneyimini gerçekleştiren Jeremy Clapin var. Senaryo ise Amelie’den tanıdığımız Guillaume Laurant’ın Happy Hand kitabından geliyor. Filmde sahibi Naoufel’e ulaşmak için laboratuvardan kaçan elin yüksek gerilimli hikayesine ve Naoufel’in diyafon aracılığıyla tanışıp aşık olduğu Gabrielle’nin birbirini tamamlayan hikayesini izliyoruz. Şuraya bir replik bırakalım sonra da sizi filmin nefis müziklerine veya Magilum grubunun Kırmızı Kar şarkısına alalım:

Naoufel: kadere inanıyor musun? cidden soruyorum.
Gabrielle: yani her şeyin önceden yazıldığına mı? bizim için belirlenmiş bir yolu takip ettiğimize mi?
Naoufel: evet
Gabrielle: ve bizim hiçbir şeyi değiştiremeyeceğimize?
Naoufel: değiştireceğimizi düşünüyoruz ama değiştiremeyiz. bu bir yanılsama. ancak, tamamen öngörülemeyen ve mantıksız bir şey yaptığımızda kaderimizi değiştirebiliriz. kadere çalım atmanın tek yolu bu.

Ve Kırmızı Kar’dan bir kesit:

Sokakta adımların kalbin soğuk
Sırtında bir dünya kar
Dünyada sen varken
Ölüme ne gerek var

Sürüklensen ona
Bir yolun çok uzun
Gece senin olmuşken
Sabaha ne gerek var